Rys historyczny

1954

ksiądz Giussani prosi o zgodę swoich przełożonych, którą uzyskuje, aby nauczać w szkole: widzi, bowiem, że młodzież nie zna już chrześcijaństwa. Zaczyna uczyć religii w Liceum klasycznym im. G. Bercheta w Mediolanie. Wokół niego skupia się natychmiast mała grupa uczniów, która stopniowo się powiększa i rozszerza na inne szkoły. Ruch rodzi się jako Gioventù Studentesca (GS) [Młodzież Uczniowska], która na początku działa w ramach Akcji Katolickiej mediolańskiej archidiecezji ambrozjańskiej, a następnie rozwija się również w innych włoskich miastach, wspierana przez kardynała Giovanniego Battistę Montiniego, arcybiskupa Mediolanu.

1957

kardynał Montini kieruje do wiernych mediolańskiej archidiecezji ambrozjańskiej wielkopostny list pasterski, zatytułowany Sul senso religioso [O zmyśle religijnym], proponując w nim oryginalne odczytanie stanu wiary we Włoszech w latach pięćdziesiątych. Ksiądz Giussani odpowiada na tę prowokację: w grudniu tego samego roku publikuje tekst zatytułowany Zmysł religijny, który przez całe życie będzie przewodnim tematem jego propozycji wychowawczej.

1959

ukazuje się drukiem pierwszy tekst, który proponuje usystematyzowane przewodnie idee i metodę życia GS, zatytułowany Gioventù Studentesca: riflessioni sopra un’esperienza [Młodzież Uczniowska: refleksje nad pewnym doświadczeniem].

1960

ukazuje się drugi tekst Tracce d’esperienza cristiana [Śladami chrześcijańskiego doświadczenia].

1962

rozpoczyna się działalność misyjna odpowiedzialnie wspierana przez uczniów – pierwszych „giessinów” – w Belo Horizonte w Brazylii. Powstaje Gruppo Adulto [Grupa dorosłych] (późniejsze Memores Domini), skupiające osoby z Ruchu, które żyjąc w świecie, podejmują powołanie całkowitego oddania się Bogu.

1964

ukazuje się publikacja Appunti di metodo cristiano [Notatki o chrześcijańskiej metodzie].

1965

po rozpoczęciu wykładów na Uniwersytecie Katolickim Sacro Cuore w Mediolanie z przedmiotu Wstęp do teologii, ksiądz Giussani na kilka miesięcy udaje się do Stanów Zjednoczonych.

1968

dopełnia się kryzys GS, rozpoczęty w połowie lat sześćdziesiątych. Tysiące młodych ludzi opuszcza Ruch CL po to, by przyłączyć się do studenckiego ruchu kontestacyjnego o marksistowskich korzeniach.

1969

po kryzysie roku sześćdziesiątego ósmego Ruch odradza się w dojrzalszej postaci, jako Comunione e Liberazione (CL) [Komunia i Wyzwolenie], skupiając oprócz uczniów szkół średnich coraz więcej studentów oraz osoby dorosłe.

1973

odbywa się pierwszy publiczny kongres zorganizowany przez CL, zatytułowany Nelle università italiane per la Liberazione [Na włoskich uniwersytetach dla wyzwolenia].

1974

ukazuje się pierwszy numer „CL”, oficjalnego miesięcznika będącego przejawem życia Ruchu. W 1977 roku zmieni on nazwę na „Litterae Communionis”, a następnie w 1993 roku przyjmuje tytuł „Tracce – Litterae Communionis”. W kolejnych latach do włoskiej edycji dołączą wydania w różnych językach, od angielskiego po język polski [„Ślady”].

1975

Paweł VI, w czasie pielgrzymki młodzieży do Rzymu, zorganizowanej z jego inicjatywy w Niedzielę Palmową, udostępnia Ruchowi CL Aulę Nervi. A w prywatnej rozmowie dodaje księdzu Giussaniemu odwagi tymi słowami: „To jest właściwa droga, niech Ksiądz dalej nią podąża”.

1976

w Riccione odbywa się Spotkanie odpowiedzialnych za studentów Ruchu, do których ksiądz Giussani kieruje zdecydowane przesłanie: „Przyszłość naszej wspólnoty zależy od dawania pierwszeństwa obecności wbrew pokusie utopii. Obecność jest urzeczywistnianiem komunii”. W tych samych latach, z pragnienia niektórych absolwentów uniwersytetów, aby pogłębiać przynależność do Kościoła w dorosłym życiu, powstają pierwsze grupy, które dadzą początek Bractwu Comunione e Liberazione.

1977

klimat polityczno-społeczny we Włoszech jest bardzo trudny. CL znajduje się na celowniku różnych ekstremistycznych grup, zarówno lewicowych, jak i prawicowych: dochodzi do wielu aktów agresji oraz przemocy wymierzonych przeciwko osobom i siedzibom Ruchu. W tym samym roku ukazuje się pierwsza edycja książki – Ryzyko wychowawcze, będącej syntezą refleksji księdza Giussaniego na temat wychowania.

1978

krzewią się grupy nazywane „konfraterniami”, z których wyrośnie Bractwo Comunione e Liberazione.

1979

18 stycznia: Jan Paweł II (wybrany na papieża 16 października 1978) przyjmuje księdza Giussaniego na prywatnej audiencji. Wkrótce potem ksiądz Giussani pisze do wszystkich wspólnot Comunione Liberazione list zatytułowany Służmy Chrystusowi w tym wielkim człowieku: „Tuż po wyjściu z audiencji, pośród radości serca odczułem ogromną odpowiedzialność: pragnienie służenia temu człowiekowi ze wszystkich swoich sił, całym swoim życiem. Chciałbym, by tę odpowiedzialność poczuli wszyscy. Moi Przyjaciele, służmy temu człowiekowi, służmy Chrystusowi w tym wielkim człowieku całym naszym życiem”.
31 marca Papież przyjmuje na audiencji studentów z Ruchu (CLU).

1982

11 lutego, na mocy dekretu Przewodniczącego Papieskiej Rady do Spraw Świeckich zatwierdzone zostaje Bractwo Comunione e Liberazione jako „osobowość prawna dla Kościoła powszechnego” i określone jako „stowarzyszenie na prawie papieskim”.

1984

z okazji 30-lecia Ruchu Jan Paweł II przyjmuje na audiencji 10 tysięcy osób z CL, aby powierzyć im nowe przesłanie: „Idźcie na cały świat i nieście prawdę, piękno i pokój, które spotykają się w Chrystusie Odkupicielu. To jest zadanie, które dziś wam przekazuję". Tym zaproszeniem Papież daje nowy impuls do bycia misyjnym CL w świecie.

1985

powstaje Bractwo Kapłańskie Misjonarzy św. Karola Boromeusza [Fraternità Sacerdotale dei Missionari di San Carlo Borromeo] a w Hiszpanii Stowarzyszenie Nueva Tierra [Nowa Ziemia], w którym jednym z odpowiedzialnych jest ksiądz Julián Carrón.

1986

wydawnictwo Jaca Book wznawia edycję tekstu księdza Giussaniego Zmysł religijny. Zostaje on włączony w wydawniczy projekt zatytułowany „PerCorso” (podzielony na trzy części). Chodzi o „kurs”, który prowadził ksiądz Giussani od czasów nauczania w liceum Bercheta w Mediolanie, opracowany następnie oraz rozszerzony przez samego autora i wykorzystywany również w nauczaniu Wstępu do teologii na Uniwersytecie Katolickim Sacro Cuore w Mediolanie.

1988

8 grudnia: Stowarzyszenie Memores Domini zostaje zatwierdzone przez Stolicę Apostolską, która uznaje jego osobowość prawną jako „stowarzyszenie kościelne, świeckie, powszechne".

1992

17 października: z okazji 10. rocznicy uznania Bractwa przez Stolicę Apostolską, ksiądz Giussani przewodzi pielgrzymce całego Bractwa Comunione e Liberazione do Lourdes; ma ona charakter dziękczynno-błagalny.

1993

pod kierunkiem księdza Giussaniego w wydawnictwie Rizzoli zaczyna ukazywać się seria I libri dello spirito cristiano [Książki chrześcijańskiego ducha].

1997

powstaje seria Spirto Gentil [Szlachetny Duch], która proponuje wybrane i opatrzone wprowadzeniem księdza Giussaniego wielkie dzieła muzyczne.
Z inicjatywy stałego obserwatora Stolicy Apostolskiej przy ONZ, w jej siedzibie w Nowym Roku zostaje zaprezentowana anglojęzyczna edycja The Religious Sense [Zmysłu religijnego]. Dwa lata później podobna inicjatywa będzie dotyczyła At the Origin of the Christian Claim [U źródeł chrześcijańskiego roszczenia], natomiast w Unesco w Paryżu zostanie zaprezentowana książka La conscience religieuse de l'homme moderne [Świadomość religijna człowieka nowożytnego].

1998

przedstawiciele CL biorą udział w Światowym Kongresie Ruchów Kościelnych, który zakończy się spotkaniem z papieżem Janem Pawłem II na placu św. Piotra (30 maja). Ksiądz Giussani jako jeden z założycieli zostaje zaproszony do wygłoszenia przemówienia, które pozostanie jednym z jego najsłynniejszych wystąpień; zakończy je następującymi słowami: „Prawdziwym protagonistą historii jest żebrak: Chrystus żebrzący o serce człowieka i serce człowieka żebrzące o Chrystusa”.

1999

w Rzymie zaczyna działać Międzynarodowe Centrum Comunione e Liberazione, koordynujące inicjatywy podejmowane przez Ruch na świecie. Powstaje z myślą o służbie całemu Kościołowi, szczególnie w perspektywie zbliżającego się Wielkiego Jubileuszu Roku 2000.

2000

w czasie Roku Jubileuszowego liczne grupy ruchu Comunione
e Liberazione uczestniczą w różnych celebracjach z udziałem Papieża: w Jubileuszu osób ze świata pracy, młodzieży, studentów oraz rodzin. Przy tej ostatniej okazji ksiądz Giussani wystosowuje orędzie na Międzynarodowy Kongres Teologiczno-Pastoralny, zorganizowany przez Papieską Radę do spraw Rodziny (10-12 października), zatytułowane I figli, primavera della famiglia e della società [Dzieci wiosną rodziny i społeczeństwa].

2002

11 lutego: 20. rocznica uznania przez Stolicę Apostolską Bractwa Comunione e Liberazione. Z tej okazji Jan Paweł II kieruje do księdza Giussaniego długi, napisany własnoręcznie list.

2003

4-5 kwietnia: na Uniwersytecie Georgetown w Waszyngtonie odbywa się kongres poświęcony Ryzyku wychowawczemu księdza Giussaniego. Bierze w nim udział 50 profesorów uniwersyteckich, pośród których są sławy w dziedzinie filozofii i teologii.

2004

Comunione e Liberazione obchodzi 50-lecie swojego istnienia. Z tej okazji ksiądz Giussani kieruje list do Ojca Świętego (26 stycznia), pisząc: „Nie tylko nigdy nie miałem zamiaru «zakładać» czegokolwiek, ale utrzymuję, że geniusz Ruchu, którego narodzin byłem świadkiem, wynikał z odczucia pilnej potrzeby głoszenia konieczności powrotu do podstawowych aspektów chrześcijaństwa, to znaczy, z pasji do faktu chrześcijańskiego jako takiego, w jego najistotniejszych wymiarach. I to wszystko”. Jan Paweł II odpowie długim listem z 22 lutego, w którym napisze między innymi: „Pierwszą intuicją pedagogiczną waszego Ruchu było ukazanie na nowo, w sposób atrakcyjny i zgodny ze współczesną kulturą, «wydarzenia chrześcijańskiego», rozumianego jako źródło nowych wartości, które mogą ukierunkować całe ludzkie życie”. Dla uczczenia 50-lecia istnienia Ruchu, 16 października około 45 tysięcy osób z całych Włoch udało się na pielgrzymkę do Sanktuarium Santa Casa w Loreto.

2005

22 lutego ksiądz Giussani umiera w swoim mieszkaniu w Mediolanie. Homilię na pogrzebie głosi kardynał Ratzinger. Miesiąc później Diakonia centralna Bractwa CL wybiera nowego Przewodniczącego: księdza Juliána Carróna, z którym ksiądz Giussani już od ponad roku zapragnął współdzielić odpowiedzialność w kierowaniu Ruchem. Nominacja Carróna została przedłużona w roku 2008 i w 2014, każdorazowo na sześć lat.

2007

Benedykt XVI przyjmuje na placu św. Piotra w Rzymie 100 tysięcy członków Ruchu z okazji dwudziestopięciolecia uznania Bractwa.

2008

w katedrze św. Pawła (Brazylia), w obecności 50 tysięcy osób oraz kardynała Odila Scherera, Cleuza Ramos i Marcos Zerbini przekazują Stowarzyszenie Ludzi Bez Ziemi, które zrzesza ponad 100 tysięcy osób, „w ręce księdza Carróna, ponieważ, spotykając Comunione e Liberazione, spotkaliśmy wszystko to, co potrzebowaliśmy spotkać”.

2010

16 maja: 35 tysięcy członków CL udaje się do Rzymu, by wspólnie z Ojcem Świętym, atakowanym z powodu zgorszenia pedofilią, odmówić modlitwę Regina Coeli.

2012

pod koniec Mszy św. sprawowanej w trzydziestą rocznicę uznania Bractwa CL i w siódmą rocznicę śmierci księdza Giussaniego, ksiądz Carrón ogłasza, iż skierował prośbę o otwarcie procesu beatyfikacyjnego księdza Giussaniego. Prośba została zaakceptowana przez arcybiskupa Mediolanu, kardynała Angelo Scolę.

2013

Alberto Savorana publikuje w wydawnictwie Rizzoli książkę Vita di don Giussani [Życie księdza Giussaniego]. W 2015 zostanie opublikowana edycja w języku hiszpańskim oraz w języku angielskim.
11 października: ksiądz Julián Carrón zostaje przyjęty na audiencji prywatnej przez papieża Franciszka. Pisze list do Bractwa i do całego ruchu Comunione e Liberazione: „Papież zachęca nas, byśmy przeżywali osobiście, w komunii między sobą, naturę naszego charyzmatu, ponieważ ruch taki jak nasz jest wezwany do odpowiadania na potrzeby tego momentu życia Kościoła i świata. Z bliskości i zażyłości z papieżem Franciszkiem rodzi się dla mnie i dla nas wszystkich, Przyjaciele, nowa odpowiedzialność przed Bogiem i Kościołem”.

2014

29 marca: wobec kończącej się kadencji, Diakonia ponownie wybiera księdza Carróna na Przewodniczącego Bractwa na kolejne sześć lat.

2015

7 marca papież Franciszek spotyka się z Ruchem na placu św. Piotra.
Jesienią w wydawnictwie Rizzoli ukazuje się książka La Bellezza Disarmata [Bezbronne piękno], pierwsza książka księdza Carróna w języku włoskim (przetłumaczona na hiszpański, portugalski, angielski, francuski i niemiecki).

2016

z okazji Jubileuszu Miłosierdzia, między 1 a 15 października odbyło się ponad 200 pielgrzymek zorganizowanych przez Comunione e Liberazione we Włoszech i w świecie. Ksiądz Carrón zabrał głos w sanktuarium Caravaggio w obecności 21 tysięcy osób: „Jakaż bezgraniczna wdzięczność za Jego miłosierdzie w ciągu tego całego roku! Każdy może wykorzystać ten moment, by jeszcze bardziej zdać sobie sprawę z tego, ile razy w ostatnich miesiącach został ogarnięty miłosierdziem Chrystusa, Jego bezgraniczną czułością względem siebie”.
30 listopada 2016, Ojciec Święty wysyła własnoręcznie napisany list do przewodniczącego CL, by podziękować całemu Ruchowi za ofiary zebrane podczas pielgrzymki z okazji Jubileuszu Miłosierdzia.

2017

Ukazuje się wywiad z Juliánem Carrónem "Gdzie jest Bóg? Wiara chrześcijańska w czasach wielkiej niepewności", przeprowadzony przez dziennikarkę Andreę Tornielli (przetłumaczony na kilka języków).

2018

2 lutego Julián Carrón został przyjęty na prywatnej audiencji przez papieża Franciszka, a następnego dnia zrelacjonował to w liście do Bractwa: „Na ostatnie pytanie, czy miał mi coś do powiedzenia, ponieważ nie chcemy niczego więcej niż aby iść za nim, Papież odpowiedział: „Po prostu dziękuję za wszystko, co robisz”, zachęcając mnie, abym szedł naprzód”.
Wydawnictwo Św. Pawła publikuje książkę księdza Carróna "Głos ideału. Dialog z młodymi w perspektywie Synodu Biskupów na temat młodzieży".
26 grudnia ksiądz Carrón przedstawił w Bibliotece Aleksandryjskiej w Egipcie arabskie tłumaczenie „Bezbronnego Piękna".

2020

21 marca Julián Carrón został ponownie wybrany przewodniczącym Bractwa CL na nową kadencję.
Ukazuje się kolejna pozycja "Przebudzenie człowieczeństwa. Refleksje z czasów przyprawiających o zawrót głowy" Juliána Carróna: wywiad książkowy pod redakcją Alberto Savorany, który porusza kwestie związane z pandemią Covid-19.

2021

15 listopada 2021 roku, po ogłoszeniu przez Dykasterię ds. Świeckich, Rodziny i Życia Dekretu Generalnego o Stowarzyszeniach wiernych, ksiądz Carrón przekazuje w liście do Bractwa decyzję o rezygnacji z urzędu, aby „natychmiast umożliwić proces zmiany wymaganej od międzynarodowych stowarzyszeń wiernych uznanych przez Stolicę Apostolską".
Od 27 listopada wiceprzewodniczący Davide Prosperi objął stanowisko tymczasowego przewodniczącego.