Wielki polski poeta zmarł w Krakowie 21 marca. Jeden z głównych głosów współczesnej poezji, udzielił wywiadu włoskim „Tracce” w styczniu tego roku. Przekazał również redakcji wiersz zainspirowany tą rozmową
Droga krzyżowa, która prowadzi ku radości, choć więcej jest trudności niż radości. O planach, „panach”, otwieraniu nowych drzwi i Szymonie Cyrenejczyku oraz o tym jak Chrystus czyni się obecnym i widocznym w świecie
„Nie akceptujemy już ryzykownej złożoności człowieka”. Powszechny niepokój, potrzeba pewnego spojrzenia, odpowiedzialność dorosłych. Pisarka Susanna Tamaro konfrontuje się z wychowawczym stanem wyjątkowym naszych czasów
Pomaganie bezdomnym razem z siostrami Matki Teresy z Kalkuty, które zmienia spojrzenie na pandemię i ograniczenia. Także Piotr, student, był zmuszony do zmiany, odkrywając coś nowego. Jak opowiada o tym w tym liście
Zmagania z siedmioletnimi uczniami oraz z powrotem do zdalnego nauczania. Nauczycielka opowiada, co oznacza stawić czoła ich pytaniom, ich powadze: „Wiedzą, że mogą ofiarować swój wysiłek komuś Innemu”
W cierpiącym świecie, uciekającym od dogmatów, by mieć nadzieję, trzeba „zwracać uwagę” na drogi, które Bóg wybiera, by wyjść nam na spotkanie. Mówi Erik Varden*, cysters, biskup w ultrazsekularyzowanej Norwegii
Pośród zmagań i cierpień matki w obliczu niepełnosprawności swojego dziecka, dopóki nie zdaje sobie sprawy, że „żyje codziennie, odpowiadając na miłość”...
W Karakosz papież spotkał się z irackimi chrześcijanami. Oto jedno z dwóch świadectw wysłuchanych przez Franciszka w czasie spotkania z lokalną społecznością
Apostołowie Jan i Piotr przed pustym grobem, na obrazie Giovanniego Francesco Romanellego z siedemnastego wieku, towarzyszą w tym roku słowom ks. Giussaniego
Fausto Leali, kardiolog, opowiada o falach pandemii na oddziale. Gdzie nie wytrzymały ani technika, ani hojność. „Aby każdego dnia stawiać czoła śmierci i dalej żyć, teraźniejszość musiała dać nam poznać coś ważnego”
Historia Marco i Anny. Zawrotna droga wobec wolności syna. Co ich podtrzymywało? „Miejsce relacji” takie jak Famiglie per l’Accoglienza. „Patrzyliśmy na rodziców, którzy nie zamartwiali się tym, jak się wszystko skończy”
Alfonso Calavia od 10 lat każdego ranka przegląda hiszpańską prasę. Jest to nieustanne „spotkanie”. Z pytaniami, cierpieniem i pragnieniem drugiego człowieka