Dobry wieczór wszystkim. W pierwszej kolejności dziękuję za zabranie głosu dzisiejszego wieczoru, mimo że otrzymaliście powiadomienie bardzo późno. Dziękuję również za cierpliwość, z jaką oczekiwaliście na wyjaśnienia w sprawie perspektyw przewodniczenia naszemu Ruchowi po otrzymaniu wiadomości o rezygnacji księdza Juliána.
Zapewniam was, że to moje podziękowanie skierowane do każdego z was nie jest formalne. Jestem głęboko przekonany, że pełna szacunku postawa, pełna pozytywnego spojrzenia i nadziei, którą widziałem, jak wielu z was żyje w tych tygodniach, jest cennym owocem wychowania do wiary, jakie otrzymaliśmy w tym towarzystwie.
Śpiewaliśmy „Droga jest piękna dla tych, którzy idą…” (C. Chieffo, La strada, w: Nasz głos, Wydawnictwo i Drukarnia Św. Krzyża, Opole 2018, s. 408–409). Kontynuujmy zatem naszą drogę, nie zatrzymując się: droga jest piękna i pewna, nie musimy się niczego obawiać,
ponieważ, mówi Pan, „będę z tobą, położyłem rękę na twoim sercu” (C. Chieffo, Canzone dell’ideale (Parsifal), w: Nasz głos, dz. cyt., s. 382–383). Otrzymałem natychmiastowy dowód na to w postaci gradu wiadomości i listów, które posypały się w ten weekend w odpowiedzi na list, który napisałem do was w sobotę wieczorem. To już jest pierwsze świadectwo tego, że jesteśmy w drodze. I że jesteśmy w drodze razem. Naprawdę dziękuję.
Zaproponowałem wam krótkie spotkanie, aby podzielić się decyzjami dotyczącymi życia Ruchu na tym delikatnym etapie naszej historii.
Dlatego zreferuję wam rezultaty rozmowy, jaką odbyłem z kardynałem Kevinem Farrellem, prefektem Dykasterii ds. Świeckich, Rodziny i Życia, która odbyła się w ubiegły czwartek 25 listopada, przywołując pokrótce treść listu, który napisałem do was w sobotę. (...)