Nikt nie mógł sobie wyobrazić, że zostaniemy wezwani, by dawać świadectwo o łasce charyzmatu pośród burzy. I tak jak uczniowie na łodzi, my również jesteśmy zdumieni, że im gwałtowniejsza jest burza - i pomimo wszystkich naszych ograniczeń - tym bardziej ujawnia się niezrównana wyjątkowość Chrystusa, miłość do Niego, którą wydarzenie charyzmatu podarowanego księdzu Giussaniemu wszczepiło nam w krew.
Świadomi różnicy potencjału między naszą nicością a Jego łaską, prośmy Ducha Świętego, aby poszerzył szczelinę w naszym sercu, by światło Jego obecności nie napotkało w nas przeszkód…