Drogi księże Juliánie, postanowiliśmy do ciebie napisać po prostu po to, by podziękować ci za twoją obecność, za twoją stałość, za twoją wierność charyzmatowi księdza Giussaniego i Kościołowi w ostatnich latach; za to, że nam pomagałeś wciąż lepiej rozumieć, kim jesteśmy, że należymy do Chrystusa, a także za to, że bez żadnej zasługi z naszej strony zostaliśmy wybrani, aby być znakiem Jego obecności, Jego miłości w miejscach, gdzie prowadzi nas życie, sprawia, że jesteśmy. Zrozumieć, że wolność każdego z nas jest nieustannie stymulowana, ponaglana, zapraszana do przylgnięcia do Niego, także dzięki, jeśli nie przede wszystkim, twojej obecności, która stała się towarzystwem dla naszego towarzystwa, naszej przyjaźni, takich jacy jesteśmy, z darami, ograniczeniami i słabościami, wysiłkami, próbami, które przechodzimy i na które napotykamy w naszym codziennym życiu, ale które od rana odkrywają swój sens, ponieważ nie należymy do siebie, ale do Kogoś Innego, kto nas czyni. I do Kogo ty wytrwale, z pokorą, z pasją wciąż nas przywołujesz, dając nam w pierwszej osobie świadectwo bycia wiernym charyzmatowi, który spotkałeś i który został ci powierzony, dla dobra każdego, Ruchu i Kościoła. Jesteśmy pewni, że nie stracimy cię, że będziesz z nami tak długo, jak zechce Pan, nawet po zakończeniu tej drogi, którą jako pierwszy podążałeś i którą podążasz z synowskim posłuszeństwem i odpowiedzialnością, do których nas zapraszasz, ponieważ całe nasze życie znajduje się w rękach i w sercu Boga.

Grono przyjaciół Rosjan, Ravenna (Włochy)