Ewangelista Mateusz podkreśla, że gdy Mędrcy przybyli do Betlejem, „zobaczyli Dziecię z Matką Jego, Maryją; padli na twarz i oddali Mu pokłon” (Mt 2,11). Nie łatwo adorować Pana, nie jest to coś natychmiastowego: wymaga pewnej dojrzałości duchowej, będąc punktem docelowym, niekiedy długiego, pielgrzymowania wewnętrznego. Postawa adorowania Boga nie jest w nas spontaniczna. Człowiek, owszem, ma potrzebę adorowania, ale grozi mu, że pomyli przedmiot. Jeżeli bowiem nie będzie adorował Boga, to będzie adorował bożki – nie ma drogi pośredniej, Bóg albo bożki, albo – żeby użyć słów francuskiego pisarza: „Kto nie adoruje Boga, adoruje diabła” (Léon Bloy), i zamiast być wierzącym stanie się bałwochwalcą. Tak jest: aut, aut.

Czytaj dalej na stronie Stolicy Apostolskiej