Czuć jednak „tykającą bombę”. W tym niby zwyczajnym, a jednak nie zwyczajnym dniu, odzywa się pytanie: Co wyrywa mnie z nicości?

Na pewno poranna msza święta (co prawda online) z Łagiewnik, spojrzenie miłosierne... potrzebne tu i teraz (no właśnie teraz, bo nie wiem co będzie jutro, aktualnie chyba bardzo namacalne).

„Teraz” to przygotowanie kremu-zupy, telefon od przyjaciół, od siostry (która pracując w szpitalu, nie chce być przekaźnikiem zakażeń i nie można się z nią spotkać), gra w karty z rodzicami...

To Chrystus, który jest, obejmuje i który tylko może mnie z tej nicości wyrwać.

Dobrego dnia
Monika