Odpowiadając na zaproszenie otrzymane od kardynała Kevina Farrella do podjęcia odpowiedniej pracy formacyjnej na temat charyzmatów w Kościele, wydaje mi się pożyteczne, aby w oczekiwaniu na oficjalne materiały podzielić się nagraniami wideo z konferencji teologicznej, która odbyła się 20 czerwca ubiegłego roku na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim „Ruchy i nowe wspólnoty. Tożsamość w synodalnej drodze Kościoła”.
Oprócz samego kardynała Farrella, wśród prelegentów znaleźli się m.in. Kardynał Marc Ouellet, prefekt Kongregacji ds. Biskupów i przewodniczący Papieskiej Komisji ds. Ameryki Łacińskiej; Linda Ghisoni, podsekretarz Dykasterii ds. Świeckich, Rodziny i Życia; Monsignor Piero Coda, sekretarz generalny Międzynarodowej Komisji Teologicznej i profesor ontologii trynitarnej w Instytucie Uniwersytetu Sofijskiego; Elena Di Bernardo, Wydział Prawa Kanonicznego Instytutu Utriusque luris na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim; Mary Healy, biblistka z Wyższego Seminarium Duchownego Sacred Heart w Detroit, w USA; Luigino Bruni, profesor ekonomii z Uniwersytetu Lumsa w Rzymie.
Uważam za naprawdę ważne dla członków Bractwa i dla całego Ruchu, by znaleźli czas, jeśli to możliwe, na wysłuchanie tej konferencji w całości. Wszystkie wystąpienia są bardzo interesujące i pomagają zrozumieć ostateczny sens drogi, którą Kościół proponuje Ruchom.
W szczególności podkreślam jasność i głębię niektórych wystąpień, począwszy od wystąpienia samego kardynała Farrella (sesja poranna), który podkreśla ogromne wyzwania, jakie nas czekają: „dynamiczna i twórcza wierność charyzmatowi”, jedność, synodalność i duch misyjny. Kardynał Farrell przypomina również o potrzebie „rozeznania, indywidualnego i wspólnotowego, aby uchwycić to, co Duch Święty sugeruje Kościołowi” i każdej z jego różnych rzeczywistości oraz o „formacji ciągłej ofiarowanej swoim członkom, biorąc pod uwagę te nowe wyzwania. Podkreślił również, że działalność apostolska i posługi charytatywne, które wszystkie ruchy prowadzą „z godnym podziwu oddaniem”, powinny być przystosowane do nowych wyzwań.
Podobnie za bardzo przydatne uznałem refleksje kardynała Ouelleta (sesja popołudniowa) i odpowiedzi, jakich udzielił na pytania postawione przez niektórych przedstawicieli Ruchów obecnych na sali. Mam na myśli przede wszystkim potwierdzenie, że Kościół uznaje wyjątkowość działania Ducha Świętego poprzez różne charyzmaty, a także - bardziej szczegółowo w temacie, który nas dotyczy - podkreślenie, że odpowiedzialność za charyzmat jest zawsze wspólnotowa (jeszcze wyraźniej, gdy założyciel już nie żyje). Stąd nacisk na fakt, że regulacje, które proponuje Kościół, nie są ograniczeniem czy limitem nałożonym na działanie Ducha Świętego (choć, jak mówi kard. Ouellet, Kościół może czasem ponosić takie ryzyko), ale stają się niezbędnym narzędziem, aby ten wymiar wspólnotowy mógł się rzeczywiście w pełni wyrazić, pomagając uniknąć właśnie tych praktyk, które mogą sprzyjać personalizmowi czy autorytaryzmowi.
Te, jak i wszystkie inne interwencje, są pomocą, którą Kościół nam oferuje, aby jeszcze bardziej pogłębić nasze rozumienie tego, co oznacza mówienie o współistotności charyzmatu i instytucji w Kościele, jak wielokrotnie uczył nas sam ksiądz Giussani: „Ruchy są wtedy wezwane do dwóch podstawowych wymiarów, które poświadczają, w pewnym sensie, ich autentyczność. Pierwszym z nich jest synowskie odniesienie do biskupów i papieża. Hierarchia nie ma monopolu na charyzmaty, ale posiada charyzmat rozeznawania i święcenia wszystkich charyzmatów dla wspólnego dobra Kościoła. Po drugie, autentyczny charyzmat powinien nakłaniać do braterskiej otwartości na wszystkie inne doświadczenia, które na różne sposoby prowadzą do jedynej prawdy o Bogu i człowieku objawionej w Chrystusie” (zaczerpnięte z: Ruchy w misji Kościoła - trzy przemówienia Jana Pawła II, Dokumenty 5 - Suplement do Litterae Communionis-CL, nr 11/1985, s. 3-8).

W tym względzie chciałbym zaznaczyć, że tekst, z którego zaczerpnięty jest ten ostatni cytat ks. Giussaniego, jest z pewnością kolejnym użytecznym narzędziem na drodze zrozumienia i wzrostu, który jest od nas wymagany w tych kwestiach Znajdziecie go poniżej, wraz z dwoma materiałami wideo z konferencji.

Luigi Giussani, Wstęp do „Ruchy w misji Kościoła - trzy przemówienia Jana Pawła II”
Dokumenty 5 - dodatek do „Litterae Communionis-CL”, nr 11/1985, strony 3-8 (do pobrania w PDF)

Sesja poranna