Drodzy przyjaciele i drogie przyjaciółki,

Jan i Andrzej, dwóch zwykłych mężczyzn z Palestyny dwa tysiące lat temu udało się nad Jordan, aby posłuchać nauk Jana Chrzciciela, uważanego przez wielu za proroka. Tego dnia miało jednak miejsce nieoczekiwane wydarzenie, które zmieniło ich plany. Kiedy tam byli, w rzeczywistości doszło do jeszcze jednego spotkania, spotkania z Jezusem. Człowiekiem, który na pierwszy rzut oka mógł wydawać się taki sam jak wszyscy inni, ale gdy byli z Nim tego dnia, stało się jasne, że nie był taki jak wszyscy inni. Jezus zadał im pytanie: „Czego szukacie?” (J 1, 38).

Papież Franciszek zapytał nas o to samo: „Bądźcie pewni: Bóg wam ufa, kocha was i wzywa. Zadaje wam pytanie, które kiedyś zadał pierwszym uczniom: «Czego szukacie?» (J 1, 38). Ja również w tym momencie kieruję do każdego z was pytanie: «Czego szukasz? Czego szukasz w swoim życiu?»” (Spotkanie przedsynodalne z młodzieżą. Rzym, 19 marca 2018).
Nigdy nie słyszeli, żeby ktoś skierował do nich to proste pytanie z taką intensywnością. Musieli zajrzeć w głąb swojego serca, aby poszukać odpowiedzi.

Ten dzień nad Jordanem był początkiem nieoczekiwanej przyjaźni, przyjaźni między Janem i Andrzejem a Jezusem, która miała radykalnie zmienić ich życie. W istocie Jego spojrzenie, Jego słowa i Jego gesty nie tylko były w stanie oświetlić życie w całej jego głębi, ale z czasem odsłoniły ich oczom coś niewyobrażalnego – On sam był odpowiedzią na pytanie ich serca.
Ta przyjaźń była początkiem nowej rzeczywistości w historii. Tym przyjaciołom Jezus, Syn Boży, który stał się człowiekiem, podarował całe swoje życie przez ofiarę paschalną, składając wielką obietnicę: „Kto idzie za Mną, ten będzie miał życie wieczne i stokroć tyle tu na ziemi” (por. Mt 19, 29).

Ta nowość życia, która trwała przez wieki i przetrwała do dzisiaj, zawierzona ojcowskiej trosce apostoła Piotra i jego następców, staje się wiarygodna i fascynująca także dla nas dzięki charyzmatowi przekazanemu księdzu Giussaniemu, którego wspominamy w tym roku w stulecie jego urodzin. Ta przyjaźń jest towarzystwem Kościoła, miejscem, w którym nadal możemy dzisiaj dostrzegać tę nowość życia przezwyciężającą śmierć, „zakorzenienie się w tkance historii słów Jezusa” (Dlaczego Kościół, s. 341).

Aby nadal otrzymywać pomoc w przygodzie życia i pogłębiać piękno naszej przyjaźni, z entuzjazmem przyjmujemy zaproszenie, które skierował do nas papież Franciszek, następca Piotra. To sam Jezus pyta nas dzisiaj: „Czego szukacie?”.

Udajmy się zatem do Rzymu w Poniedziałek Wielkanocny, zaciekawieni odkryciem tego, co Pan zechce nam zasugerować, i pragnący zweryfikować ponownie rozumność nadziei, którą spotkaliśmy.

Davide Prosperi, Francesco Barberis i ks. Marcello Brambilla