1. Najbliższe kroki i racje ich podjęcia
Dobry wieczór wszystkim. Miło znów się zobaczyć, nawet jeśli covid zmusza nas wciąż jeszcze do oddzielania się od siebie ekranami, miejmy nadzieję, że już niedługo. Dziękuję wam za to, że poświęcacie czas na wzięcie udziału w tym momencie, podczas którego chciałbym przedstawić wam racje podjęcia pewnych koniecznych kroków w nadchodzących tygodniach. Myślę, że jest to czas, kiedy mamy okazję poważnie zadać sobie pytanie o to, czy chcemy się czegoś nauczyć, to znaczy czy chcemy rozegrać mecz, próbując coś udowodnić, czy też nauczyć się czegoś, co być może musimy jeszcze zgłębić lub zrozumieć, także z charyzmatu, który został nam powierzony.
Zostało powiedziane, że jesteśmy w okresie przejściowym (ad interim). Ale co tak naprawdę oznacza dla nas to słowo „tymczasowy” (interim)? Jest to brzytwa, ponieważ tymczasowość może być odbieraniem bogactwa chwili lub usprawiedliwieniem braku dyspozycyjności. Nie tyle braku dyspozycyjności wobec podążania za kierownikiem zmiany w oczekiwaniu, aż zluzuje się obsada, co braku dyspozycyjności wobec Boga. To, że ktoś tak traktuje ten czas, oznacza, że stawia granice Bożemu działaniu w swoim życiu i historii. Ponieważ w jednej chwili Bóg może zmienić historię! Chwila mogłaby być także tym. A gdzie ja się znajduję? Problem polega zatem na tym, żeby być! Problemem dla nas dzisiaj jest bycie, bycie obecnymi, aby – jak mówił ksiądz Giussani – „wpatrywać się w obecność rzeczy obecnych” (L. Giussani, Mediolan, 1 lutego 1995, por. „Zawsze intensywnie przeżywać rzeczywistość”, „Ślady” 5/2011, s. V).