ROZDZIAŁ 4
KWIAT NADZIEI

Musimy teraz podjąć naprawdę drażliwy problem, który stanowi najbardziej delikatną kwestię dla nas wszystkich, z racji tego, że jesteśmy dziećmi tak zwanej kultury zachodniej.

1. Potrzeba pewności
Jak my, żyjący w tym czasie, w tej kulturze, możemy osiągnąć pewność co do Chrystusa? Myślę przede wszystkim o młodych ludziach, którym z jednej strony bliskie są schematy wyrachowanej racjonalności nauki i techniki, a którzy z drugiej strony przeżywają głęboką niechęć wobec tego wszystkiego, co nie jest natychmiastowe i wymierne, co trąci doktryną. Dzisiaj ta potrzeba jest szczególnie odczuwalna. Dobrze wiedzą o tym ci, którzy mają do czynienia z młodymi ludźmi. Giussani zrozumiał to wcześniej, a teraz potrzeba ta stała się jeszcze silniejsza. Dzisiaj nie ma żadnego bezwładnego nacisku na wiarę chrześcijańską. Pisał o tym ostatnio w „L’Osservatore Romano” Lucio Brunelli, mówiąc o dzisiejszej młodzieży: „Chrystus, który umarł i zmartwychwstał, zbawienie ludzkości. Możesz wykrzyczeć mu tę prawdę w twarz […], ale ten młody człowiek będzie patrzył na ciebie […] obojętnie”, jakby stawał przed czymś „niezrozumiałym” . Wiara chrześcijańska nie jest już faktem społecznym, oczywistą przesłanką, nie zostaje nam przekazana wraz z wychowaniem; dlatego jesteśmy „zmuszeni” – na szczęście, moim zdaniem – odkrywać na nowo, jak do niej dotrzeć, jesteśmy w pewnym sensie zobowiązani do rozumnej, ugruntowanej wiary.
(...)