Ks. Jerzy Krawczyk – odpowiedzialny krajowy za ruch Komunia i Wyzwolenie przewodniczył mszy św. w kaplicy Cudownego Obrazu w intencji „trwającego w Rzymie Synodu Biskupów poświęconego młodzieży, aby Kościół, podążając za papieżem Franciszkiem – w tym niezwykle delikatnym momencie historii – mógł skutecznie świadczyć, szczególnie wobec młodych pokoleń, o pięknie, rozumności i ludzkiej korzyści płynącej z wiary”.
W homilii ks. Jurek pytał nas: „Dlaczego znowu dzisiaj przybywamy do Polskiej Kany? Dlaczego od wieków przybywają tutaj pielgrzymi, nie tylko z Polski, ale również z Włoch, i z wielu innych krajów świata? (...) W jakim punkcie drogi jesteśmy? Czy zatrzymaliśmy się w Kanie przy pierwszym cudzie przemiany? (...) Czy zatrzymaliśmy się na pierwszym znaku, na kolejnych znakach, czy też żyjemy zaślubieni z Panem i smakujemy daru nowego życia w zażyłości z Jezusem i Jego Ojcem, w Komunii z braćmi i siostrami. Czy jesteśmy Jego świadkami, aż po krańce świata?”.
Oprawę muzyczną tworzył chór złożony z członków naszego Ruchu pod dyrekcją Marysi Kosz z Nysy a przy organach zasiadł gościnnie Michał Blechinger z Opola.



Jeszcze przed mszą św. w sali im. o. Augustyna Kordeckiego miało miejsce spotkanie Francesco Barberisa z młodzieżą GS. „Na naszym krótkim spotkaniu dostałam odpowiedzi na pytania, które mnie nurtowały: jak radzić sobie z dniami, które wydają się takie same oraz jak zachować to, co nam się wydarzyło na tym spotkaniu. Poruszyły mnie także słowa Francesco, który powiedział, że widzi we mnie siłę. (...) Cieszę się, że mogłam być w Częstochowie. Teraz jestem radosna w klasie, a wszyscy pytają się mnie, co się stało, bo przecież nie było mnie w szkole tylko dwa dni. Z niecierpliwością czekam na kolejne spotkanie młodzieżowe” napisała Asia z Krakowa w swoim liście do Śladów.



Po mszy św. zgromadziliśmy się przy dźwiękach koncertu Mozarta na fortepian i orkiestrę ponownie w sali o. Kordeckiego i wysłuchaliśmy najpierw krótkiego wprowadzenia Francesco Barberisa do spotkania a następnie nagrania wprowadzenia księdza Giussaniego do rekolekcji dla Centrum Kultury Ch. Peguyego, które wygłosił w Varigotti, 1 listopada 1968 roku pod tytułem «Żyjący znaczy obecny!»



Pod koniec spotkania odbyło się wzruszające pożegnanie z Francesco, który po 12 latach przyjeżdżania do Polski – najpierw jako osoba wspomagająca młodzież, a następnie cały Ruch w Polsce – kończy swoją misję. „Zawsze, kiedy przyjeżdżałem do Polski, to ja czułem się obdarowywany Waszą obecnością. Kiedy jednak ksiądz Carrón poprosił mnie o wzięcie współodpowiedzialności za młodzież GS, nie mogłem odmówić” – mówił wzruszony. W imieniu wszystkich osób przynależących do Ruchu w Polsce ksiądz Jurek podziękował Francesco za jego obecność i przyjaźń.