Plac jest symbolicznym miejscem, w którym aspiracje jednostek konfrontują się z potrzebami, oczekiwaniami i marzeniami całej społeczności miejskiej; gdzie poszczególne grupy nabierają świadomości, że ich pragnienia winny być harmonizowane z pragnieniami społecznymi. Chciałbym powiedzieć – pozwólcie mi na takie obrazowe porównanie – na tym placu „wyrabia się” dobro wspólne wszystkich, tutaj pracuje się dla dobra wspólnego wszystkich. Ta harmonizacja własnych pragnień z pragnieniami społeczności tworzy dobro wspólne. Na tym placu uczymy się, iż bez zabiegania o dobro wspólne z wytrwałością, zaangażowaniem i inteligencją, również jednostki nie będą mogły w pełni korzystać z przysługujących im praw oraz realizować swoich najszlachetniejszych aspiracji, ponieważ unormowana i obywatelska przestrzeń potrzebna do życia i działania zostałaby ograniczona.
Centralne położenie placu wysyła zatem przesłanie, że czymś istotnym jest, by wszyscy razem pracowali na rzecz dobra wspólnego. To właśnie jest podstawą dobrego zarządzania miastem, dzięki czemu staje się ono piękne, zdrowe i gościnne, będące skrzyżowaniem inicjatyw i motorem zrównoważonego i integralnego rozwoju.

Ten plac, podobnie jak wszystkie inne place Włoch, przywołuje konieczność prowadzenia dobrej polityki dla życia wspólnoty; nie polityki podporządkowanej indywidualnym ambicjom, przemocy frakcji czy grup interesów. Chodzi o politykę, która nie byłaby ani sługą, ani panią, (...)