Romano Guardini dostrzegał w liturgii to, co II Sobór Watykański określił jako „fons et culmen” – „źródło i szczyt” życia Kościoła i każdego chrześcijanina. Liturgia i formacja liturgiczna to znamienite dzieło podsumowujące jego dorobek pisarski. Jako ceniony duszpasterz nie zatrzymuje się w nim jedynie na poziomie teoretycznych rozważań, ale daje praktyczne wskazówki istotne w procesie kształtowania liturgicznej wrażliwości wiernych. Wyraża także przekonanie, że w formowaniu do liturgii chodzi przede wszystkim o rzeczywistość, która powinna obejmować całego człowieka. Człowieka, który „z sercem i duchem, z ciałem i duszą staje przed Bogiem w czynności i modlitwie liturgicznej, i wielkie formy przeszłości wypełnia nowym życiem”.

Nie jest to książka o tym jak pojmować liturgię; nie jest to zapis konferencji na temat historii liturgii. To książka o tym, jak we współczesnym człowieku obudzić zdolności do wyobrażania i do widzenia tego, co niedotykalne i niewidzialne; to wołanie o przywrócenie aktom liturgicznym ich wewnętrznej zdolności i siły.
Ze wstępu Dominika Jurczaka OP

Romano Guardini (1885–1968) – niemiecki duchowny katolicki, teolog i filozof pochodzenia włoskiego. Joseph Ratzinger uważał go za jednego z prekursorów Vaticanum II. Pozostawił po sobie bogatą spuściznę naukową i popularyzatorską. W roku 2017 rozpoczął się jego proces beatyfikacyjny.